In de 18e en 19e eeuw waren de pokken een grote bedreiging voor de Nederlandse bevolking. Deze zeer besmettelijke infectieziekte kenmerkte zich door kleine blaasjes op je huid, hoofdpijn, buikpijn en koorts. De hygiëne was in de 18e en 19e eeuw in Nederland nog niet zo goed, ook in Utrecht niet, waardoor infectieziektes zich snel konden verspreiden. Dat de verspreiding van pokken snel ging, hadden mensen toen ook al door. Daarom werd er gezocht naar een oplossing. Deze ontstond in 1789, toen een Engelse dokter erachter kwam dat de koepokken en de menselijke pokken niet zo veel van elkaar verschilden - als je in aanraking was gekomen met de koepokken, kon je niet meer de menselijke pokken krijgen! Door zijn ideeën verspreidde het vaccin, het middel om de pokken tegen te gaan. Door middel van vaccinatie, het toebrengen van een vaccin, kon niemand meer de pokken krijgen. Omdat het vooral jonge kinderen waren die overleden aan de pokken, werd vaccinatie in 1872 verplicht om naar school te kunnen. Als je werd gevaccineerd, kreeg je daar een bewijs voor: een pokkenbriefje.
Op deze bron zie je voorbeelden van deze briefjes. Op de voorkant werd de naam van het kind geschreven, met daarbij ook de naam van de dokter die het kind had gevaccineerd. Ook de datum en plaats van inenting werden opgeschreven. Op de achterkant van de meeste pokkenbriefjes stond een overzicht van de Epidemiewet, de wet die in 1872 alle kinderen verplichtte om gevaccineerd te worden tegen de pokken. De pokken bestaan inmiddels niet meer: ze zijn in 1980 officieel uitgeroeid verklaard!
Doen de pokkenbriefjes je misschien ergens aan denken? Zouden mensen toen bezwaar hebben gehad tegen de pokkenbriefjes, denk je?
