De Tweede Wereldoorlog beheerste in heel Nederland het dagelijkse leven, tot in de kleinste details. Grote schaarste zorgde niet alleen voor armoede onder burgers, maar ook voor wanhoop om bijvoorbeeld prijzen van verkoop en bepaalde diensten op te drijven. Zo voelde ook een schoenverkoper in Vreeswijk zich gedwongen om zijn prijzen op te voeren, met behoorlijke consequenties en veel spijt nadien.
Op de bron zie je betreffende correspondentie over een schoenenverkoper. In de correspondentie wordt genoemd hoe deze schoenenverkoper voor te hoge prijzen schoenen verkocht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dat was niet toegestaan. Tijdens de bezetting nam namelijk de schaarste behoorlijk toe, ook in schoenen.
De reprimandes (veroordeling) waren oorspronkelijk verbod op uitoefenen van zijn beroep. Dat zou betekenen dat de schoenverkoper nooit meer schoenen zou mogen verkopen of schoenen mocht repareren voor geld. Een behoorlijk ingrijpende beslissing. Maar door groot tekort aan schoenmakers, mocht deze man wél zijn zaak open houden. Dan wel alleen en enkel voor reparatie van schoenen. Dit was een compromis, aangezien de verkoper een gezin had te voeden én er een groot tekort was in het land.
