Ook binnen Nederland waren er grote stromen evacués die door het land reisden om een veiligere plek te zoeken. Soms gebeurde dit georganiseerd en werden burgers verplicht ingekwartierd. Vooral aan het eind van de Tweede Wereldoorlog zetten Duitsers steeds vaker gebieden onder water of zetten ze de sluizen open om de geallieerden tegen te houden. Dit had voor inwoners grote gevolgen. Niet alleen het onder water zetten was een reden om te vluchten. Ook de slag om Arnhem zorgde er bijvoorbeeld voor dat er grote stromen evacués vanuit Arnhem vluchtten.
Iedereen die een nieuwe gemeente inkwam moest geregistreerd worden. Evacués dienden zich op "behoorlijke" wijze te gedragen en zij moesten zich melden bij de Gemeente wanneer zij weer de Gemeente verlieten. Met name na de bevrijding moesten evacués wachten op toestemming van de gemeente waar zij in woonden of burgemeester tot ze terug mochten komen.
