Wie vanaf de Lek naar de Zuiderzee wilde varen, ging over de Vaartse Rijn naar Utrecht en dan via de Vecht. Maar de Vecht is een rivier met veel bochten en veel bruggen. En bij de bruggen moest bruggeld worden betaald. De Vecht komt bij Muiden uit in de Zuiderzee. Graaf Floris V van Holland had ooit bepaald dat daar tolgeld betaald moest worden. In de zeventiende eeuw lag voor Muiden ook nog een zandbank die de doorvaart belemmerde.
De zeventiende eeuw is de tijd van het graven van trekvaarten. Het ligt voor de hand dat er voor de route van Utrecht naar zee ook aan verbeteringen gedacht wordt.
Op 31 augustus 1640 werd in de vergadering van de Utrechtse vroedschap een plan besproken voor de aanleg van een kanaal tussen Utrecht en de Eem. Het laatste stuk naar de Zuiderzee ging dan over de Eem. Twee maanden later stond het plan op de agenda in de Statenvergadering. Er kwam een commissie die zich met de zaak bezig ging houden. Landmeter Paulus Ruysch maakte twee ontwerpen voor een tracé.
De route liep vanaf de Lek, rechtsboven, via de Nieuwe Vaart en de Vaartse Rijn naar Utrecht en dan richting Groenekan en voorbij Groenekan zou het Eemkanaal afbuigen richting Baarn en Eem.
Maar het plan is nooit uitgevoerd. Misschien omdat het nog oorlog was? Of omdat Utrecht geen echte haven had?
