Op 1 augustus 1674 trok er een verwoestende storm over de provincie Utrecht. De storm begon in Frankrijk, bij Parijs, en trok noordwaarts over Bergen, Brussel en Antwerpen. Tussen zes en zeven uur bevond de storm zich nog boven Antwerpen, maar om half acht was de storm al bij Utrecht. Vanuit Utrecht raasde de storm verder door het land. Huizen en molens werden met de grond gelijk gemaakt, ontelbare kerktorens sneuvelden. Toch waren er ook panden die de storm vrijwel ongeschonden doorstonden.
Schade door de storm
In de provincie Utrecht stortte de kerktoren van Jutphaas in en de kerken van Houten, Bunnik en Vleuten waren zwaar beschadigd. In Benschop was het dak van de kerk af, de kerktoren van IJsselstein had schade en in Den Bilt was de molen van de weduwe van Meijndert Jans van Milden omgewaaid. Ook tal van watermolens waren beschadigd, sommigen omdat ze door de wind op hol waren geslagen.
Wat in Utrecht vooral in de herinnering is gebleven, is het instorten van het middenstuk van de Utrechtse Domkerk. Vandaag de dag is de Dom daarom nog steeds verdeeld in de Domtoren en de Domkerk, maar vroeger was dit één gebouw. Op de grond zie je tegenwoordig nog donkere stenen liggen; zo kan je zien waar het weggeblazen stuk heeft gestaan.
In en rondom de stad was nog veel meer schade. Het dak van de Buurkerk was weg en de torens van de Pieterskerk waren door het dak van de kerk en de naastgelegen stalhouderij gevallen. Ook de toren van de Jacobikerk met het nieuwe klokkenspel viel. Verder stortten gevels van huizen in en waaiden de meeste molens om. Ook de kaatsbaan in de Zuilenstraat stortte in.
Vrijwel alle bomen waren omgewaaid en de meesten schepen die in de stadsbuitengracht lagen, hadden schade. Ook waaiden koetsen met passagiers erin om; hier zijn ook enkele doden gevallen.
Het dwarsschip en het koor van de Domkerk bleven jarenlang vangbaar voor weer en wind. De brokstukken van het schip lagen op wat nu het Domplein is. Herman Saftleven documenteerde de situatie in opdracht van het stadsbestuur. De serie tekeningen die hij van de Dom en de Pieterskerk maakte, bleven in het bezit van het stadsbestuur en behoren nu tot de collectie van Het Utrechts Archief.
Het stadsbestuur bleef aandringen bij het Domkapittel op herstel of minstens op het dichtmaken van het open stuk. In 1677 werd het middenstuk eindelijk gerepareerd, maar nooit teruggebouwd.
