Indonesië was lange tijd gekoloniseerd door Nederland. Rond 1900 stond bijna heel Indonesië, van Atjeh in het westen van Indonesië tot het eiland Nieuw-Guinea in het oosten, onvrijwillig onder de heerschappij van Nederland. De greep op de kolonie Nederlands-Indië, zoals dit gebied in koloniale tijd heette, werd steeds steviger. Dat heet modern imperialisme: de Europese aanwezigheid in koloniën wordt groter en het beleid werd strenger en gewelddadiger. Koloniën moesten geïntegreerd worden in het land van de bezetter. De Indonesische bevolking werd onderdrukt en de producten die in Nederlands-Indië werden geproduceerd, waren voornamelijk bedoeld om naar Nederland te verschepen.
Nederland probeerde een positief beeld te creëren van de aanwezigheid in de koloniën, om de kolonisatie te rechtvaardigen. Nederland zou de kolonie Nederlands-Indië namelijk helpen door de Nederlandse cultuur en beschaving te brengen. Een voorbeeld van een positief bericht zie je in deze bron. Dit is namelijk een bericht uit een Utrechts weekblad, waarop je een groep lachende militairen ziet staan in 'Buitenzorg', een plaats die in Indonesië tegenwoordig Bogor heet. De tekst onder de foto prijst de militairen: in het verre Insulinde, een koloniale benaming voor Indonesië, zouden deze militairen hun vaderland dienen. In realiteit waren deze militairen uiteraard aanwezig om een oogje in het zeil te houden in de Nederlandse kolonie. Dat was niet altijd vrijwillig: er gold namelijk dienstplicht.
Hoe zou de Nederlandse bevolking, die niet zoveel wist van Indonesië of Nederlands-Indië, dit krantenbericht hebben gelezen? En waarom moeten we kritisch naar dit soort bronnen kijken?
