Nederland is in grote mate betrokken geweest bij de slavernij; dwangarbeid waar tot slaaf gemaakte mensen onvrijwillig moeten werken. Ook Utrecht heeft een grote rol gespeeld in het slavernijverleden van Nederland. Er werd veel geld verdiend in Utrecht met de slavernij die werd ingezet op plantages: grote stukken grond in gekoloniseerde gebieden waarop koloniale producten werden verbouwd. Die producten werden vervolgens met grote winst verkocht, waardoor ook Nederland erg veel geld verdiende. Op de plantages werd gebruik gemaakt van slavenarbeid. Tot slaaf gemaakten moesten gedwongen werken op deze plantages, maar ook in de huizen en tuinen van de Europese kolonisten. De omstandigheden op deze plantages voor de tot slaaf gemaakten waren slecht - ze moesten hard werken en werden niet goed behandeld. Veel tot slaaf gemaakten stierven zelfs al op de reis naar de koloniën in de Amerika's toe.
Tot slaaf gemaakten zijn een groot onderdeel geweest van het Nederlandse koloniale verleden. Niet alleen voor de koloniën in Amerika, waar veel van deze plantages lagen, maar ook in Afrika en Azië. Op deze bron zie je een kaart van Suriname uit het archief van een rijke Utrechtse familie. Op deze kaart zijn alle plantages getekend van Suriname. Zoals je kan zien waren dit er ontzettend veel; er was bijna geen plek meer in Suriname die niet was gekolonialiseerd. Bijna alle plantages hebben een naam. Deze namen werden gegeven door de kolonisator, niet door de oorspronkelijke bewoners of door de tot slaaf gemaakten. Wat valt je op aan deze namen?
Herdenk en herinner
Het is erg belangrijk dat we ons bewust zijn van de rol van Nederland in het slavernijverleden en de koloniale geschiedenis. Er zijn duizenden Afrikanen en Afro-Caraïbiërs van hun thuis weggenomen om dwangarbeid te verrichten op plantages in de Amerika's, waar ze nog nooit waren geweest. Ook in Azië en Afrika waren er veel tot slaaf gemaakten, die onder slechte omstandigheden keihard moesten werken voor de kolonisator. Slavernij is ook verbonden met racisme: het idee dat de witte Europeaan de baas was over de donkere niet-Europeaan ontstond in deze periode. Met dat idee werd slavernij vaak goed gepraat. Dat is natuurlijk niet zo: iedereen is gelijk.
Vandaag de dag zijn er nog steeds familieleden van deze mensen, die zoeken naar antwoorden over hun verleden. Tot slaaf gemaakten kregen in de archieven of registratie van de plantages vaak niet eens een naam, waardoor ze bijna niet te traceren zijn in de huidige tijd. Veel blijft daarom onbekend en onzeker. Het is ook belangrijk om het slavernijverleden te blijven herdenken, zodat we ons bewust zijn van hoe erg het was - en het nooit meer opnieuw kan gebeuren.
