De Nederlansche Unie is vaak onder publiek en historici ter discussie gesteld na afloop van de Tweede Wereldoorlog. De Nederlandsche Unie was een politieke beweging die in 1940 werd opgericht. Na een oproep in de krant door de drie oprichters; de Quay, Einthoven en Linthorst Homan meldden duizenden Nederlanders zich aan bij de beweging. De beweging profileerde zich als een Nederlandse beweging die saamhorigheid stimuleerde, maar erkende de omstandigheden van de Tweede Wereldoorlog en de Duitse bezetting. Met name bood het een alternatief voor de groeiende NSB.
Onder deze voorwaarden deden ze ook concessies aan de Duitsers. Ook mocht de Nederlansche Unie zich staande houden van de Duitsers. Ze hadden hun eigen bijeenkomsten en bladen. Ze hadden hun eigen kantoren, weekblad en embleem. Deze zie je ook op de bron. Na de inval van de Sovjet-Unie op Duitsland nam de Nederlansche Unie wel stelling in tegenover de Jodenkwestie en werd vanaf dat moment ook verboden in 1941. De leiders werden geïnterneerd en moesten naar interneringskampen. Gezien de grote maatschappelijke steun en de latere stellingname wordt de Nederlandsche Unie wel gezien als een vorm van verzet.
