Op deze afbeelding zie je de titelpagina van een serie afbeeldingen van de staatsiekoets van de hertog van Ossuna, de Spaanse deelnemer aan de onderhandelingen over de Vrede van Utrecht. De Vrede van Utrecht werd gesloten in het stadhuis van Utrecht in 1713. Er was voor Utrecht gekozen, omdat dit over het algemeen een Fransgezinde stad was. De Vrede van Utrecht betekende het einde van de Spaanse Successieoorlog (1701-1713), waarin werd besloten wie de Spaanse troon moest bestijgen. De koning van Spanje was namelijk overleden in 1700 en zowel het Franse als het Duitse rijk hadden recht op de troon. Spanje en Frankrijk waren eeuwenoude vijanden van de Republiek: als deze landen dezelfde koning hadden, zouden ze veel te sterk worden. De Nederlandse Republiek ging zich daarom, samen met Engeland, bemoeien met wie er op de Spaanse troon mocht komen. Het land was echter al sterk verzwakt geraakt sinds het Rampjaar in 1672 en financieel ging het ook niet zo goed. Bij het overlijden van stadhouder Willem III, brak ook nog eens het Tweede Stadhouderloze Tijdperk aan.
Frankrijk en Engeland besloten in 1712 over te gaan tot het bespreken van de vrede. De Republiek der Verenigde Nederlanden was niet meer de grote machthebber die het was geweest tijdens de Gouden Eeuw. De Republiek had daarom en beperkte rol in de vredesbesprekingen, hoewel deze in Utrecht plaatsvonden. Uiteindelijk kwam de Republiek met een enorme staatsschuld en beperkte gebiedsuitbreiding uit de oorlog. Spanje en Frankrijk behielden elk hun eigen vorsten.
