Bertha Jacobsdochter, ookwel bekend als Zuster Bertken (1426/1427-1514), was een Nederlandse schrijfster. Ze schreef gedichten, religieuze liedboekjes en devote werken die erg bekend zijn geworden. Nog bekender is ze geworden door haar inkluizing.
Op dertigjarige leeftijd liet Bertken zich inkluizen. Op voorbereiding op haar kluizenaarschap leefde ze een aantal jaar in een klooster. Ze liet een kluis bouwen aan het Buurkerk. Tussen 26 juni 1454 en 25 juni 1457 werd ze ingekluisd. Ze bleef tot haar dood, 57 jaar lang, ingekluisd. Verschillende verhalen vertellen ook dat zij in deze tijd geen vlees of zuivel at en altijd blootvoets in haar kluis verbleef. Haar kluis was ongeveer zestien vierkante meter en bestond uit een straatvenster en een koorvenster. Via het koorvenster aan het Buurkerk kon ze missen bijwonen en via het straatvenster konden stadsbewoners haar om wijsheid of adviezen vragen.
Kluizenaressen waren in de laatmiddeleeuwse steden niet bijzonder. Het was gebruikelijk dat kluizenaars hun leven wijdden aan God en geloofden dat er gedurende deze tijd zij wijsheid van God ontvingen.
